Reality-tv-ster en zakenvrouw Kim Kardashian heeft onthuld dat haar kinderen haar belangrijkste bron zijn om op de hoogte te blijven van de nieuwste jargon- en culturele trends. Ondanks haar eigen invloed geeft Kardashian toe dat haar kinderen haar vaak plagen omdat ze geen contact meer heeft, een dynamiek die ze omarmt als een manier om relevant te blijven.
Het dagelijkse “Trendrapport”
Kardashian deelde dit inzicht tijdens haar MasterClass, ‘The New Rules of Business’, waarin ze de verrassende rol benadrukte die haar kinderen spelen in haar begrip van de jeugdcultuur. Ze vermijdt bewust het benoemen van specifieke jargontermen, omdat ze de vluchtige aard ervan en de mogelijkheid tot schaamte erkent.
De sleutel tot het informele onderwijs van Kardashian? Dagelijkse carpoolritten. Nu haar vier kinderen (North, Saint, Chicago en Psalm) de muziek van de auto beheersen, wordt ze in realtime blootgesteld aan opkomende geluiden en zinnetjes. “Ik hoor muziek die ik nog nooit eerder heb gehoord”, legde ze uit. “Ik hoor hoe alle trends zijn, waar ze het over hebben. Ik zou zeggen dat carpoolritten goud waard zijn.”
Het perspectief van een ouder op onderwijs
Naast jargon heeft Kardashian ook een onconventioneel standpunt ingenomen over huiswerk. In een recente livestream-optreden pleitte ze tegen het toewijzen van extra werk buiten de schooluren, waarbij ze stelde dat kinderen tijd nodig hebben voor buitenschoolse activiteiten, gezins- en persoonlijke levens.
“Kinderen gaan acht uur per dag naar school”, legde Kardashian uit. “Als ze thuiskomen, moeten ze dat ook doen: ze sporten, hebben een leven, brengen tijd door met hun gezin. Ik vind dat huiswerk op school moet blijven.”
Deze visie, hoewel controversieel, weerspiegelt een groeiend sentiment onder ouders die voor hun kinderen prioriteit geven aan het evenwicht tussen werk en privéleven.
Kardashians bereidheid om van haar kinderen te leren en traditionele praktijken in twijfel te trekken, positioneert haar als een herkenbaar figuur, ondanks haar status als beroemdheid. Haar aanpak suggereert dat om op de hoogte te blijven vaak het luisteren naar degenen die het dichtst bij de zich ontwikkelende cultuur staan, zelfs als dat betekent dat je moet toegeven dat je niet altijd ‘op de hoogte’ bent.
